Zmyślony przyjaciel

Od dziecka miałem "zmyślonego przyjaciela" jakby to powiedział każdy. Szkopuł w tym że on istnieje, ma na imię Grzegorze, lubi dzieci i mieszka pod łóżkiem zawsze pierworodnego następnej generacji.

To takie rodzinne błogosławieństwo. Grzegorz jest w naszej rodzinie od ponad trzystu lat. To najlepszy przyjaciel gdy jest się małym. Idealny towarzysz zabaw, nauczyciel, przyjaciel i opiekun. Nie raz i nie dwa moi rodzice oraz ich rodzice (a raczej rodzice ojca, a nawet rodzice ojca ojca) zostawiali mnie samego z Grzegorzem w domu. Grzegorza może widzieć tylko pierworodne dziecko  płci męskiej w wieku przed reprodukcyjnym. Potem przenosi się on do innego pierworodnego.

Pamiętam jak on wygląda. Wielkości trzylatka, czarne włosy, niebieskie można by rzec że nawet seledynowe oczy. Mały nos. Duże uszy.

Odpowiedzialny, opiekuńczy, wykształcony. Na równi z ojcem i matką nauczyciel życia. To on mnie nauczył bycia gentlemenem, czytania, pisania, pływania, nurkowania, kaligrafii i wygrywania bijatyk.

Wiele odłamów rodziny gdy dowiadywało się o Grzegorzu od swoich dzieci lub innych mężczyzn (na wniosek lub prośbę matek) próbowało go przepędzić. Przeprowadzki, życie od nowa, zero kontaktu z całą rodziną, zmiana nazwiska i wyglądu. Nic to nie dawało. Grzegorz dalej był. Egzorcyzmy dawały jeden efekt. Kilka dni później egzorcysta i matka ginęli od tego samego, o tej samej porze, tego samego dnia.

Ale Grzegorze to cudowny przyjaciel. Można by rzec przyjaciel rodziny. Nie ma po co się go pozbywać.

Jest tylko jeden problem. Grzegorz, trzysta lat temu, powiedział pierwszemu z naszej rodziny że jak urodzi się dziewczynka to skóra z całej rodziny posłuży jako wygładzina, a on sam osobiście będzie nas obdzierał ze skóry w nieskończoność

Ot. Takie ostrzeżenie.

Szkoda tylko że moje dziecko ma być pierwszym pierworodnym dzieckiem następnej generacji. Że nie ma już innych dzieci w wieku przed reprodukcyjnym.

Tak. Zdaliście. To już 8 miesiąc ciąży. Dziecku nadamy imię Joanna.

Błagam was! Pomóżcie!